Buiten bij de lift van het theatrium:
Het was een mooi stuk. Het begin beeld vond ik erg leuk dat ze door de kleine ronde raampjes contact maakten met het publiek. Daarna gingen de deuren open. Je zag drie meisjes in rode kleren. Het was overduidelijk dat het over liefde ging. De muziek vond ik erg passend in de presentatie en het thema. Ik vond wel dat de mensen een beetje veilig bij hun eigen discipline zijn gebleven. Maar het was uiteindelijk een heel mooi resultaat. Vooral de afsluiter met de tissues was erg goed.
In een ongebruikt hok van het conservatorium:
Het was een erg kleine ruimte waar we dan ook maar met 8 a 10 man in konden. Er kwamen twee mensen binnen die hun boodschappen gingen opruimen. Je voelde onderling wel wat spanning. Uiteindelijk werden de emoties groter en daardoor de spanning ook tastbaarder. Ik vond de Visuals erg mooi en gaven het een mooier geheel. Ook door de beamer op de muur waar de personen voor lopen gaf een mooi beeld van hun schaduwen gevangen in hun kleine wereld.
Op de grote witte trap naar theater en dans:
Dit vond ik een erg mooi stuk. Er zaten 3 meisjes op een bank en links en rechts lagen 2 meisjes te slapen. De drie meisjes op de bank waren een krant aan het lezen en deden alles tegelijk. De emoties waren erg overdreven ze begonnen eerst uit het niets heel hard te lachen. Daarna begon een meisje uit het niets heel hard te huilen. Na die gebeurtenis ging het rechts slapende meisje opstaan en haar tanden poetsen maar het ging tot zover door dat ze niet alleen haar tanden poetste maar ongeveer haar hele gezicht met de tandenborstel. Ik vond dit stuk zo enorm leuk omdat er bijna niks in werd gezegd en het was enorm sterk. Iedereen was geboeid aan het kijken en stiekem was het zelfs een beetje grappig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten